JAROSŁAW AUGUSTYNOWICZ
WICEDYREKTOR ZESPOŁU SZKÓŁ IM. POR. JÓZEFA SARNY W GORZYCACH
Minął naznaczony pandemią i obostrzeniami okres, w którym 90 proc. firm cięło wydatki na szkolenia. Szkoły techniczne przeszły na zdalny lub hybrydowy tryb nauczania. Na rynek weszli więc ludzie kształceni zdalnie przez 1,5 roku. Czy są należycie przygotowani? Czy wezmą czynny udział w budowie konkurencyjnej i innowacyjnej gospodarki? Jaka jest teraz rola szkolnictwa branżowego w przygotowaniu kadr dla gospodarki? Takie pytania zadają sobie zarówno przedsiębiorcy, jak i przedstawiciele szkół kształcących na potrzeby przemysłu.
Jestem inżynierem mechanikiem, dlatego zawsze dążyłem do tego, aby kształcenie zawodowe zaspokajało potrzeby współczesnego przemysłu. Uważam, że tylko ścisła współpraca może umożliwić dynamiczny rozwój szkoły i spowoduje zniwelowanie dystansu między nią a przemysłem. Dlatego podjąłem współpracę z takimi przedsiębiorstwami, jak Federal-Mogul Gorzyce, Mechatronik, Sandvik czy należący do grupy NSG Pilkington Automotive Poland. Na arenie międzynarodowej współpracowałem z podmiotami z 24 państw Unii Europejskiej w ramach Automotive – Project DRIVES.
Zespół Szkół im. por. J. Sarny w Gorzycach oraz Wschodni Sojusz Motoryzacyjny, w którego skład wchodzi m.in. partner przemysłowy szkoły – firma Federal-Mogul Gorzyce, wraz z innymi podmiotami opracowali i wdrożyli projekt Podkarpacka Akademia Motoryzacji – Innowacyjne Szkolnictwo Zawodowe II. Jego założeniem jest rozwój innowacyjnego szkolnictwa zawodowego, możliwy do osiągnięcia dzięki synergii edukacji i przemysłu. Szczegółowe cele i wyzwania na rok szkolny 2021/2022 i kolejne lata określiło grono złożone z ekspertów przemysłu oraz edukacji. Wykorzystano cykl Deminga, dodając do etapów PDCA element Kaizen oraz standard 5S. To typowy schemat działania w branży automotive. Na etapie planowania wspólnie określiliśmy m.in. programy nauczania czterech zawodów, które należy zmodyfikować i rozszerzyć, zakresy szkoleń dla nauczycieli oraz staży dla nauczycieli i uczniów, koncepcję szkoleń pedagogicznych dla pracowników zakładów przemysłowych oraz program zakupu specjalistycznego wyposażenia. Staże będą realizowane u partnera przemysłowego, natomiast szkolenia – w Centrum Kształcenia Zawodowego doposażonym w niezbędny sprzęt. Integralną częścią projektu jest także Kaizen składany przez uczniów, nauczycieli i pracowników uczestniczących w procesie. W ten sposób chcemy utworzyć ciągle ewoluujący i dążący do doskonałości system, który da uczniom możliwość zdobywania wiedzy dostosowanej do potrzeb współczesnego przemysłu.
Dlaczego taki system? Dlaczego takie cele? Można pisać bardzo górnolotnie o roli edukacji zawodowej i tego, co może ona zrobić dla przemysłu, a przemysł dla niej, i… potem nie zrobić nic. My postawiliśmy sobie bardzo konkretne, przyziemne cele i rozpoczęliśmy ich realizację. Jako podstawę ciągłego rozwoju przyjęliśmy mówienie sobie prawdy na temat mocnych i słabych stron podczas zebrań rady pedagogicznej z udziałem przedstawicieli przemysłu.
